Van Worsteling naar Vrijheid

Vrijheid, wat is nu vrijheid? Nu, hier in dit land, is er toch vrijheid? We zijn toch hartstikke vrij? We hebben toch volop keuzes?

Je verstand zegt nu zeer waarschijnlijk: “Ja”. Maar voel je je ook vrij? En dan bedoel ik echt vrij. Ervaar je dat je een keuze hebt en dat dit ook écht een cadeau voor jezelf is? Grote kans dat je nu toch aarzelt. Lees dan even verder.

Want wat houdt ons hier in dit land met al die keuzes en vrijheid toch regelmatig gevangen? Wat maakt toch dat we vaak het gevoel hebben dat het leven ons overkomt, dat we géén keuze hebben? Zo vaak zie ik anderen (en mezelf soms ook nog) achter het leven aan rennen. Alsof we ergens naar toe moeten en wel zo snel mogelijk.

Maar waar moeten we dan naar toe? Om welke reden precies en waarom in vredesnaam met zo’n grote haast? Wat maakt dat er altijd wel iets is om te “fixen” of te veranderen? Dat er altijd iets is waardoor het nog niet genoeg is, nog niet compleet is? Het kan altijd beter, mooier of grootser.

Het antwoord dat zijn wijzelf. Wij leggen onszelf dit alles op. Wij worstelen met onszelf. Met de verwachtingen die we van onszelf hebben. Met de verwachtingen waarvan we denken dat anderen die van ons hebben of omdat we denken dat het gewoon zo “hoort”.

We weerstaan de gehele dag door behoeftes en gevoelens die we voelen en zo ontstaat de innerlijke worsteling. We voelen geen keuze. Het moet zoals we het in ons hoofd hebben en niet zoals we het voelen in ons “hart”.

Ons lichaam laat deze worsteling ook heel duidelijk zien. Spieren spannen zich onbewust aan. Onze schouders gaan omhoog richting de oren. Onze bovenrug wordt rond, we gaan letterlijk gebukt onder de druk. De nek is gespannen, de kaken zijn gespannen en onze wenkbrauwen fronzen.

Terwijl we onbewust in ons hoofd aan het worstelen zijn en onszelf van onze vrijheid beroven laat ons lichaam duidelijk zien wat er aan de hand is. Maar we zijn zo bezig met de worsteling dat we ons pas bewust worden van ons lichaam als het pijn gaat doen. Dan gaan we met ons lichaam naar de dokter of de fysiotherapeut want het is “kapot” en moet “even” gerepareerd worden.

Maar ondertussen wordt de worsteling in ons hoofd er niet minder op. Want nu mankeert er ook nog iets aan ons lichaam en daar moet iets aan veranderen. Dit moet verbeteren. Vaak gaan we dan maar naar de sportschool o.i.d. want we werken niet hard genoeg aan ons lichaam. Zo blijven we maar ronddraaien in dezelfde cirkel.

Tijdens mijn therapiesessies en yogalessen vraag ik cliënten vaak zichzelf een glimlach te geven. Een zachte glimlach ontspant niet alleen het hele gezicht maar doet ook iets op mentaal en emotioneel niveau. Het geeft een gevoel van opluchting, bevrijding. Het bijzondere is dat hierdoor het lichaam zich kan ontspannen.

Is het dan zo simpel? Ja en nee. Af en toe alleen een glimlach zal je zeker goed doen. Maar het gaat erom waar die glimlach voor staat. Het gaat om jezelf bevrijden van alle verwachtingen, het gevoel iets te moeten “fixen” of veranderen, iets toe te moeten voegen of weg te halen uit je leven. Het gaat om volledige acceptatie van jezelf. Gewoon zoals je nu bent.

Vrijheid is altijd bereikbaar voor ons, op ieder moment. Het leven overkomt je niet, je hebt altijd een keuze. Je kunt het leven, dat wat er nu in jou is, weerstaan en dus de worsteling aangaan of je kunt het er volledig laten zijn zonder oordeel.

Er is niets om achteraan te rennen in dit leven. Je krijgt net voor je sterven geen diploma voor het juist geleefd hebben of voldaan te hebben aan alle verwachtingen en ook geen cijfer voor het op tijd behalen van het leven. Zelfs als je dat wel zou krijgen: wat heb je er dan aan? Dit leven wat je nu leeft is dan voorbij. Wil je daar doorheen gerend en geworsteld hebben oftewel overleefd hebben of wil je het werkelijk geleefd hebben?

Je hebt altijd een keuze, je kunt jezelf die keuze en daarmee je vrijheid teruggeven. Hoe? Begin eens met die glimlach en “fake it untill you make it”. Want zelfs als je het faket zul je een verschil voelen in je hoofd, hart en hele lichaam.

Wil je echt gaan voelen dat je gelukkig kunt zijn zonder condities of innerlijke agenda? Dat dit moment genoeg is, dat jij genoeg bent, doet en hebt. Dat alles in je leven al compleet is? Jouw leven begint op het moment dat je zelfverwijt loslaat. Ik help je er graag bij.

Liefs,

Annemarie