Berichten

Het onzichtbare gevolg

/0 Reacties/in /door

Codependency bij volwassen KOPP-kinderen en de link met narcistisch misbruik

De ervaringen uit onze kindertijd hebben een diepgaand effect op onze volwassenheid en ons vermogen om relaties aan te gaan. Voor kinderen van ouders met psychische problemen, ook wel KOPP-kinderen genoemd (Kinderen van Ouders met Psychische Problemen), kan het opgroeien in een dergelijke omgeving leiden tot een unieke reeks uitdagingen. Een van de gevolgen van een dergelijke jeugdervaring is het ontstaan van codependency. Bovendien hebben veel volwassen KOPP-kinderen de neiging om slachtoffer te worden van narcistische partners, wat hun codependency-patronen verder versterkt. In dit blog zullen we verkennen hoe volwassen KOPP-kinderen vatbaar kunnen zijn voor codependency en de specifieke dynamiek tussen KOPP-kinderen en narcistische partners.

Wat is codependency?

Codependency is een disfunctioneel gedragspatroon waarbij iemands eigenwaarde en welzijn afhankelijk zijn van het voldoen aan de behoeften van anderen. Het is een onevenwichtige relatie waarbij de codependent voortdurend bezig is met het tevredenstellen van anderen ten koste van zichzelf. Dit gedragspatroon kan voortkomen uit een jeugd waarin KOPP-kinderen de verantwoordelijkheid op zich hebben genomen voor de emotionele en/of fysieke zorg van hun ouders.

De impact van een jeugd als KOPP-kind en de link met narcistische partners

Volwassen KOPP-kinderen hebben vaak een verhoogde kans om, net als ik 17 jaar geleden, slachtoffer te worden van narcistische partners. Dit komt doordat ze gewend zijn geraakt aan het aanpassen aan de behoeften en grillen van hun ouders. Ze zijn geconditioneerd om hun eigen behoeften te negeren en zichzelf volledig ten dienste te stellen van anderen. Dit maakt hen kwetsbaar voor narcistische partners, die manipulatief, egocentrisch en behoeftig zijn.

Narcistische partners maken gebruik van de codependente patronen van volwassen KOPP-kinderen. Ze voeden het gevoel van verantwoordelijkheid en schuld bij hun partner, waardoor ze steeds meer afhankelijk worden van de narcist. De narcist zorgt ervoor dat de codependente partner zich voortdurend ondergewaardeerd, onbelangrijk en incompetent voelt, wat de bestaande codependency-patronen versterkt. Iets wat ik uitgebreid beschreven heb in mijn recent verschenen boek: ‘Monddood, aan een narcist ontsnapt’.

Het doorbreken van de codependency-cyclus in narcistische relaties

Het doorbreken van de codependency-cyclus in narcistische relaties is buitengewoon uitdagend vanwege de manipulatieve aard van de narcist. Het vereist een moedige stap naar zelfonderzoek en zelfzorg. Hier zijn enkele stappen die kunnen helpen bij het bevrijden van codependency en het omgaan met een narcistische partner:

Zelfreflectie: Onderzoek je eigen gedragspatronen en herken de dynamiek van de relatie. Begrijp de manipulatieve tactieken die de narcist gebruikt om je afhankelijk te maken en je eigenwaarde te ondermijnen.
Grenzen stellen: Leer om gezonde grenzen te definiëren en deze duidelijk te communiceren. Wees assertief en weiger toe te geven aan manipulatie en misbruik.
Zoek steun: Zoek professionele hulp om je te begeleiden bij het herstellen van je eigenwaarde en het leren herkennen van gezonde relaties. Steun van andere volwassen KOPP-kinderen en slachtoffers van narcistisch misbruik kan ook waardevol zijn.
Zelfzorg: Prioriteer je eigen welzijn en geluk. Ontwikkel gezonde zelfzorggewoonten en focus op het herstellen van je eigen identiteit en zelfvertrouwen.

Conclusie

Volwassen KOPP-kinderen hebben vaak te maken met codependency-patronen, en helaas zijn ze ook vatbaar voor het worden van slachtoffers van narcistische partners. De dynamiek tussen KOPP-kinderen en narcistische partners versterkt de codependency en maakt het moeilijker om de cyclus te doorbreken. Het is essentieel voor volwassen KOPP-kinderen om bewust te worden van deze patronen, steun te zoeken en zichzelf de nodige zorg en liefde te geven om te genezen en gezonde relaties op te bouwen. Ik wil hier nogmaals benoemen dat codependency geen diagnose is: er is er niets mis met je. Je hebt geen aandoening en bent ook niet zwak. Codependency is een overlevingsmechanisme, een coping stijl die je nodig had om jezelf te beschermen in je jeugd en later in een relatie met een narcistische partner.

Het betekent eigenlijk dat je kerngezond bent en dat jouw systeem een manier gevonden heeft om overeind te blijven. Het is ook allesbehalve jouw schuld dat je ouders geen gezonde volwassen ouders konden zijn en net zomin is het jouw schuld dat een narcistische partner misbruik van jou (ge)maakt (heeft). Het gaat mij puur om jou, mooi mens, dat je gaat zien hoe mooi je werkelijk bent en dat jij het verdient om gelukkig te zijn, dat jij op de eerste plaats mag komen en aan jouw eigen behoeftes tegemoet mag komen.

Een KOPP-kind heeft vaak enorme talenten op het gebied sociale contacten en zal zich vaak aangetrokken voelen tot beroepen waarin zij anderen kunnen ondersteunen. Als je, na jouw verwerkingsproces, leert om op gezonde wijze deze talenten in te zetten kom je echt tot volle bloei op alle gebieden in je leven. Ik noem het dan ook “vruchtbare littekens”.

Liefs,

Annemarie

PS Wist je al dat mijn boek ‘Monddood, aan een narcist ontsnapt‘ verschenen is?

De onzichtbare handlangers

/0 Reacties/in /door

Flying monkeys in het narcisme rijk

In het complexe web van narcistische relaties ontstaat er een groep mensen om de narcist heen die zowel bewust als onbewust bijdragen aan de voortdurende machtsmisbruik en manipulatie. Deze noemen we de ‘flying monkeys’ – een term ontleend aan L. Frank Baum’s ‘The Wonderful Wizard of Oz’. In deze klassieke roman zijn de vliegende apen de trouwe dienaren van de kwaadaardige heks van het westen, die zij gebruikt om haar snode plannen uit te voeren.

In de context van narcistisch misbruik, verwijst ‘flying monkeys’ naar de mensen die de narcist gebruikt om zijn/haar doelwit verder te controleren of te mishandelen. Dit kunnen vrienden, familieleden, collega’s of zelfs therapeuten zijn, die vaak onbewust worden gemanipuleerd om als instrument van de narcist te dienen. Deze ‘flying monkeys’ voeren vaak verschillende taken uit, variërend van het verspreiden van geruchten en het aanzetten tot isolatie, tot het ondersteunen van de narcist in het uitoefenen van gaslighting; een vorm van manipulatie die bedoeld is om het slachtoffer aan hun eigen waarneming en geheugen te laten twijfelen.

Het trieste aan de rol van ‘flying monkeys’ is dat ze vaak zelf ook slachtoffers zijn van de narcistische manipulatie. Ze zijn meestal onwetend over hun rol en geloven dat ze handelen in het belang van de narcist of zelfs het slachtoffer. In andere gevallen kunnen ze ook bang zijn voor de narcist of bang zijn om zelf het doelwit van het misbruik te worden. Het erkennen van de rol van ‘flying monkeys’ in narcistische misbruikdynamieken is cruciaal voor slachtoffers die uit een dergelijke situatie proberen te komen. Bewustwording van deze dynamiek kan helpen bij het herkennen van ongezonde patronen en bij het vaststellen van grenzen. Het is ook essentieel voor de ‘flying monkeys’ zelf om zich bewust te zijn van de mogelijkheid van manipulatie. Als we ons bewust zijn van de tactieken van narcisten, kunnen we onszelf beter beschermen en kunnen we voorkomen dat we ongewild deelnemen aan het veroorzaken van schade.

Het begrip ‘flying monkeys’ werpt een onthullend licht op de complexiteit en reikwijdte van narcistisch misbruik. Het herinnert ons eraan dat narcisme niet alleen invloed heeft op de directe relatie tussen de narcist en diens slachtoffer, maar ook een veel breder netwerk van relaties kan beïnvloeden en verstoren. Het onderkennen en begrijpen van deze dynamieken is een belangrijke stap op weg naar herstel en genezing, en vormt een cruciale bijdrage aan het bewustzijn en de preventie van narcistisch misbruik.

In mijn eigen omstandigheden, nu bijna 18 jaar geleden, heb ik enorm veel te maken gehad met deze zogenaamde ‘flying monkeys’. Dusdanig dat ik zelfs na het overlijden van mijn narcistische ex nog 4 jaar narcistisch misbruik heb moeten doorstaan van deze ‘handlangers’ van mijn ex. Ik was nergens meer veilig. Niet in mijn eigen huis, niet op straat en niet op mijn werk. Overal werd ik belaagd (meer hierover in mijn boek). Het vraagt enorm veel van een mens om overeind te blijven als je dagelijks gestalkt, bedreigd, veroordeeld en getreiterd wordt en iedereen een negatief beeld van je heeft en je zo dus ook behandelt. Het zijn tropenjaren geweest maar ik ben er doorheen gekomen en ben goed hersteld. Maar wat zou het fijn zijn als niemand anders dat meer hoeft te overkomen. Daarom: laat je nooit meeslepen in het moddergooien. Gezonde mensen zullen dat nooit van je verlangen.

Liefs,

Annemarie

Licht aan het eind van de tunnel

/0 Reacties/in /door

Herstellen na een relatie met een narcist

Na een relatie met een narcist kan het voelen alsof je bent achtergelaten in een doolhof van verwarring, pijn en zelftwijfel. Je kan je overweldigd voelen door een mix van emoties – van opluchting tot schaamte, van verdriet tot woede. Het is belangrijk om te begrijpen dat deze gevoelens normaal zijn. Wat je hebt meegemaakt is niet normaal, maar je reactie op dergelijk misbruik is dat wel. Het herstelproces na narcistisch misbruik kan lang en moeilijk zijn, maar het is zeker haalbaar. Hier zijn enkele stappen die je op weg kunnen helpen naar genezing:

  • Acceptatie: De eerste stap is het erkennen van het misbruik dat heeft plaatsgevonden. Je bent niet gek, overdreven of te gevoelig – wat je hebt meegemaakt is echt en het was verkeerd. Het kan moeilijk zijn om te accepteren dat je misbruikt bent, vooral als het misbruik psychologisch was en de misbruiker iemand was die je vertrouwde of van wie je hield. Echter, het accepteren van de realiteit van het misbruik is de eerste stap naar genezing. Het is belangrijk om te erkennen dat je pijn terecht is, en dat wat je hebt meegemaakt niet jouw schuld was. Deze eerste stap kan erg moeilijk zijn, omdat het confronteren van het feit dat je in een misbruikrelatie bent geweest vaak pijnlijk is. Narcisten zijn meesterlijk in gaslighting, een vorm van psychologisch misbruik waarbij ze twijfel zaaien over de realiteit van hun slachtoffers, wat kan leiden tot zelftwijfel (lees hier mijn blog over gaslighting). Het kan tijd kosten om de realiteit van de situatie te accepteren. De sleutel hier is geduld en begrip voor jezelf. Je kan niet alles in één keer verwerken; neem de tijd die je nodig hebt. Bijvoorbeeld, je zou kunnen beginnen met het schrijven in een dagboek over je ervaringen. Het uiten van je gevoelens en het documenteren van de realiteit van je relatie kan je helpen om te accepteren wat er is gebeurd. Wist je dat mijn recent verschenen boek ‘Monddood-aan een narcist ontsnapt’ vrijwel volledig gebaseerd is op mijn eigen dagboeken uit die tijd?
  • Kennis: Leer over narcisme. Hoe meer je begrijpt over deze persoonlijkheidsstoornis, hoe beter je in staat zult zijn om te begrijpen wat er is gebeurd en waarom het niet jouw schuld was. Het begrijpen van de dynamiek van narcistisch misbruik kan je helpen om te begrijpen wat er is gebeurd en waarom. Het kan je ook helpen om jezelf niet de schuld te geven, want narcisten zijn meesters in manipulatie en gaslighting. Door te leren over narcistische persoonlijkheidsstoornis, krijg je de tools die je nodig hebt om te herstellen en om te voorkomen dat je in de toekomst in vergelijkbare situaties belandt. Kennis is macht. Het leren over de narcistische persoonlijkheidsstoornis, de tactieken die narcisten gebruiken en de effecten die het kan hebben op hun slachtoffers, kan helpen bij het begrijpen van wat je hebt meegemaakt. Boeken, artikelen, blogs en podcasts over narcistisch misbruik kunnen nuttige hulpmiddelen zijn. Bovendien kan kennis over narcisme je helpen om de zogenaamde rode vlaggen van dergelijk gedrag in de toekomst te herkennen en te vermijden. Dit kan betekenen dat je boeken leest zoals ‘Monddood-aan een narcist ontsnapt’ van Annemarie Braun. Met name het ‘De feiten’ gedeelte na het autobiografische gedeelte geven je veel inzicht als het gaat om de relatiedynamiek net als de checklist ‘Is mijn partner een narcist’ achterin het boek of ‘Je leven in eigen hand’ van Iris Koops.
  • Zoek professionele hulp: Een therapeut die ervaring heeft met narcistisch misbruik kan enorm nuttig zijn. Hij of zij kan je helpen bij het navigeren door je gevoelens, bij het opnieuw opbouwen van je zelfvertrouwen en bij het leren van gezonde grenzen. Een therapeut die gespecialiseerd is in narcistisch misbruik kan je helpen bij het navigeren door het genezingsproces. Zij kunnen je helpen om traumatische herinneringen te verwerken, je zelfbeeld te herstellen en gezonde copingsmechanismen te ontwikkelen. Ze kunnen je ook helpen om je grenzen te herkennen en te versterken. Dit kan enorm nuttig zijn, om professionele hulp te zoeken zodat je er niet alleen voorstaat bij het verwerken van je ervaringen en bij het ontwikkelen van strategieën en hulpmiddelen om te herstellen. Therapie kan je ook helpen om een beter inzicht te krijgen in je eigen gedrag en patronen en om gezondere relaties op te bouwen. Een professional kan je naast traumatherapie ook helpen met bijvoorbeeld cognitieve gedragstherapie, wat kan helpen om destructieve denkpatronen te herkennen en te veranderen.
  • Steunnetwerk: Zoek steun bij mensen die je vertrouwt en die je ervaringen erkennen. Dit kunnen vrienden, familie of lotgenootgroepen zijn, zowel offline als online. Het hebben van een steunnetwerk kan van onschatbare waarde zijn tijdens je herstel. Mensen die je situatie begrijpen en valideren kunnen je helpen om je niet zo geïsoleerd en alleen te voelen. Het delen van je ervaringen kan ook therapeutisch zijn. Het is essentieel om een veilige en ondersteunende omgeving te hebben waarin je je ervaringen kan delen en bevestiging kan ontvangen. Wees voorzichtig met wie je je ervaringen deelt, omdat niet iedereen in staat is de complexiteit van narcistisch misbruik te begrijpen. Zoek naar mensen die je steunen en bevestigen. Dit kan betekenen dat je lid wordt van lotgenootgroepen voor slachtoffers van narcistisch misbruik, zowel online als offline. Dit kan je ook de kans geven om naar de ervaringen van anderen te luisteren en te leren van hun herstelprocessen. Om die reden nam ik ook mijn onderzoek bij lotgenoten op in mijn boek ‘Monddood’.
  • Zelfzorg: Vergeet niet om voor jezelf te zorgen. Dit kan betekenen dat je gezond eet, regelmatig beweegt, voldoende rust neemt, ontspannende activiteiten doet zoals lezen, mediteren, yoga of iets anders wat je helpt om je goed te voelen Neem de tijd om voor jezelf te zorgen, zowel fysiek als emotioneel. Narcistisch misbruik kan een enorme tol eisen van je mentale en fysieke gezondheid. Het is dus cruciaal om tijd en energie te investeren in zelfzorg. Herinner jezelf eraan dat het oké is om hulp te vragen en dat het belangrijk is om tijd voor jezelf te nemen. Dit kan variëren van het opzetten van een regelmatige slaaproutine tot het maken van tijd voor hobby’s of activiteiten waar je van geniet, zoals lezen, schilderen, yoga of wandelen in de natuur. Het kan ook betekenen dat je leert luisteren naar je lichaam en rust neemt wanneer je het nodig hebt. Yin yoga (meditatieve herstellende yoga) is mijn ‘go to’. Ook eens proberen? Klik hier
  • Grenzen: Leer je grenzen te stellen en te handhaven. Dit is een cruciale vaardigheid die je zal helpen bij toekomstige relaties. Narcisten hebben vaak weinig respect voor de persoonlijke grenzen van anderen. Het leren herkennen, communiceren en handhaven van je eigen grenzen is een belangrijke stap in je herstel. Dit kan je ook beschermen tegen toekomstig misbruik. Het opnieuw leren en instellen van je grenzen is een cruciale stap in het herstelproces. Dit omvat niet alleen het leren herkennen van wanneer je grenzen worden overschreden, maar ook het ontwikkelen van de vaardigheden om je grenzen effectief te communiceren en te handhaven. Dit kan betekenen dat je leert om ‘nee’ te zeggen zonder je schuldig te voelen of dat je bewuste keuzes maakt over wie je in je leven toelaat en welk gedrag je accepteert. Het kan ook betekenen dat je leert om je grenzen duidelijk en assertief te communiceren. Een goede therapeut kan je hierbij helpen.
  • Jezelf vergeven: dit gaat niet over het vergeven van de narcist, maar over het vergeven van jezelf. Het is belangrijk te beseffen dat je het beste deed met de informatie en hulpmiddelen die je toen had. Vergeving betekent niet dat je goedkeurt wat de narcist heeft gedaan; het betekent eerder dat je de last van woede en wrok loslaat, wat je in staat stelt om verder te gaan. Het houdt vooral in dat je jezelf vergeeft. Niemand is perfect en narcisten bespelen je zo geraffineerd dat je het niet had kunnen voorzien. Veel lotgenoten (ook ik destijds) geven zichzelf de schuld van het in een dergelijke giftige relatie geraken. Dat is ook de reden dat ik, als therapeut, naar buiten treed over de giftige relatie die ik had met mijn narcistische ex. Het kan écht iedereen overkomen. Jezelf vergeven is een belangrijk onderdeel van genezing, omdat het helpt om de wonden te helen en ruimte te maken voor een nieuw hoofdstuk in je leven. Dit kan bijvoorbeeld betekenen dat je meditatie of mindfulness-technieken gebruikt om los te laten en vrede te vinden. Mindfulness een keer proberen? Volg deze link. Het kan ook betekenen dat je schrijft in een vergevingsdagboek, waar je opschrijft wat je jezelf vergeeft of dat je werkt met een therapeut om eventuele schuldgevoelens of wrok die je vasthoudt te verwerken.

Elk van deze stappen is een proces en kan tijd en moeite kosten. Het is belangrijk om jezelf toe te staan om door elk van deze stappen in je eigen tempo te gaan. Herstel is geen lineair proces en het is oké om dagen te hebben waarop je je overweldigd voelt of een terugval ervaart; er zullen ups en downs zijn. Wat belangrijk is, is dat je blijft proberen en blijft geloven in jezelf en je vermogen om te genezen. Vergeet niet: je bent sterker dan je denkt en je verdient liefde en respect. Het licht aan het einde van de tunnel wacht op je en elke stap, hoe klein ook, brengt je dichterbij naar een leven vol rust, zelfliefde en geluk.

Het is belangrijk te onthouden dat herstel een persoonlijk en individueel proces is. Wat voor de één werkt, werkt misschien niet voor de ander. Het gaat erom je eigen weg naar genezing te vinden en te doen wat voor jou het beste voelt.

Als je ervaart dat je een steuntje in de rug hierbij wilt mag je altijd contact met me opnemen: info@annemariebraun.nl. Ik werk zowel vanuit mijn praktijk in Bodegraven als online.

Liefs,

Annemarie

Onzichtbare ketting

/0 Reacties/in /door

‘Geloof je mij Annemarie?’ zijn donkere ogen kijken me doordringend aan terwijl hij me dit in een uur tijd voor de derde keer vraagt.
‘Met heel mijn hart,’ antwoord ik hem.
Tranen wellen op in zijn ogen. ‘Niemand gelooft me. Ik ben overal al voor hulp geweest. De politie, (jeugd-) hulpverlening, advocaten en psychologen. Geen van allen geloven dat mijn vrouw me mishandelt, kleineert en dreigt met het ontvoeren van ons kind. Ik kan nergens heen.’
‘Ik geloof je. Sterker nog ik heb in jouw schoenen gestaan.’ Ik zou hem willen omhelzen en troosten maar dat is niet te doen gebruikelijk in mijn vak. Maar ik zie dat mijn woorden al een troostend effect op hem hebben. Erkenning is zo essentieel voor ons allen. Gehoord worden, gezien worden is zo helend al verandert het natuurlijk niets aan zijn verschrikkelijke situatie.

Vandaag is het 5 mei en vieren we onze bevrijding en wat een geschenk het is dat we in dit land in vrijheid kunnen leven. We mogen uitkomen voor onze mening, hebben recht van spreken en hoeven niet in angst voor ons leven te leven.

Toch zitten veel mannen en vrouwen gevangen, vastgebonden aan een onzichtbare ketting. Ze leven dagelijks in angst, soms zelfs voor hun leven. Ze worden psychisch en in sommige gevallen ook lichamelijk mishandeld, gehersenspoeld en bedreigd. Ze zijn gevangenen in een spreekwoordelijke gevangenis. Gegijzeld door iemand die ooit tegen hen zei dat ze van hen hielden en nu de hel op aarde voor ze gecreëerd heeft. Maar niemand die het ziet of weet. Deze strijders gaan onopgemerkt door het leven, monddood gemaakt door degene die ze liefhebben of hadden. Ze strijden vaak zonder enige steun voor hun kinderen. Kinderen die net als zij gevangenen zijn. Kinderen die ingezet worden door hun narcistische partner voor diens eigen belang.

Het is tegenstrijdig wat ik hier schrijf want ja, we leven in een vrij land en in theorie zou bovenstaande man dus uit zijn gevangenis weg kunnen lopen. Maar voor slachtoffers van narcistische mishandeling gaat die vlieger niet zomaar op. Ten eerste heeft er zoveel gaslighting (een hersenspoeling methode die ik in een ander blog nader uitleg) en vernedering plaatsgevonden dat het slachtoffer zichzelf, de eigen identiteit, volledig is kwijtgeraakt waardoor slachtoffers onzeker over zichzelf en hun kunnen zijn geworden. Maar daarnaast is er ook nog de constante dreiging. Doordat narcisten hun slachtoffers in die eerste overweldigende mooie periode van het begin van de relatie onopvallend maar uiterst gecalculeerd bestudeerd hebben kennen ze precies hun angsten en kwetsbaarheden. Hier maakt een narcist maar wat graag gebruik van. De bedreigingen lopen uiteen van het afnemen van de kinderen, het slachtoffer of diens dierbaren iets aandoen, ervoor zorgen dat het slachtoffer de baan of reputatie kwijtraakt tot ervoor zorgen dat het slachtoffer financieel volledig aan de grond raakt. De narcist dreigt niet alleen maar doet dit ook. Slachtoffers die al eerder geprobeerd hebben weg te komen bij een narcist hebben dit al ondervonden.

Het wrange is dat de buitenwereld hier vrijwel altijd niets van merkt. De narcist is vaak of een charmante, intelligente persoonlijkheid met een goede maatschappelijke positie of de narcist heeft zichzelf naar buiten toe neergezet als een persoon die medelijden oproept, zelf een slachtoffer is. Zodoende wordt het echte slachtoffer maar niet of nauwelijks geloofd. De narcist heeft er allang voor gezorgd dat het slachtoffer geïsoleerd is van familie en vrienden dus die weten niet wat er speelt. Het slachtoffer schaamt zich, vraagt zich zelfs af of het niet aan hem/haar ligt en durft daarom niet uit te reiken naar de door de narcist verbannen familie en vrienden. Er zijn dus geen getuigen van het psychische en soms ook fysieke geweld naar het slachtoffer anders dan de kinderen. Kinderen die zich ook niet durven uit te spreken over het gedrag van hun narcistische ouder omdat ze maar al te goed weten wat voor straffen hierop staan.

In de (jeugd-) hulpverlening die soms door buren of andere omstanders ingeschakeld wordt loopt het ook vaak “fout”. Ze zijn namelijk verplicht om alle gesprekken die gevoerd worden aan beide partners te laten lezen. Een kind of de partner van de narcist kijkt dan wel uit om te zeggen wat er werkelijk speelt uit angst voor de represailles die door de narcist vooraf al duidelijk zijn benoemd. Daarnaast zal een narcist zich naar politie, (jeugd-) hulpverlening en andere instanties altijd zeer welwillend en stabiel voordoen. Zij krijgen dus net zo’n vertekend beeld te zien als het slachtoffer aan het begin van de relatie. Helaas zien ook advocaten en psychologen regelmatig niet de ernst in van dit soort relaties. In hun ogen is dit weer de zoveelste “vechtscheiding” waarin met modder gegooid wordt.

Om deze onzichtbare ketting te doorbreken is het dus van belang dat familie, vrienden en hulpverleningsinstanties kennis krijgen over narcistische mishandeling zodat zij de situatie kunnen doorzien en adequate hulp kunnen bieden aan de partner en de kinderen van de narcist.

Liefs,

Annemarie

Lees ook mijn andere blogs en/of luister naar mijn podcasts om nog meer kennis op te doen. Ook is mijn boek: Monddood-aan een narcist ontsnapt hier verkrijgbaar als paperback of Ebook.

Ouderverstoting en Narcisme

/0 Reacties/in /door

Het kind als de grote verliezer

Ouderverstoting of oudervervreemding (in het Engels: Parental Alienation) is wanneer een kind een ouder, waar het voorheen een goede relatie mee had, afwijst. Het komt het vaakst voor bij (echt)-scheidingen maar kan ook voorkomen terwijl de relatie tussen ouders nog in stand is. De veroorzaker is de ouder die het meest invloed op het kind uitoefent. Dit wordt ook wel de “binnen-ouder” genoemd. Dit is de ouder die het kind wil vervreemden van de andere ouder, ook wel de “buiten-ouder” genoemd.

De “binnen-ouder” laat zich negatief uit over de “buiten-ouder” tegenover het kind en manipuleert situaties dusdanig dat het kind meer en meer het idee krijgt dat de zogenaamde “buiten-ouder” niet deugt. Dit zorgt voor veel onrust bij het kind en dwingt het kind een keuze te maken tussen ouders. Vaak worden de “buiten-ouder” en diens familie (grootouders, ooms, tantes etc.) buitengesloten van informatie over het kind (denk aan hoe het gaat op school, de gezondheid van het kind, het emotionele welzijn van het kind en zelfs naar welke school het gaat). Ouderverstoting overkomt moeders én vaders. Een schrijnend voorbeeld is Mike met wie ik eerder een podcast opnam. Hij verloor langdurig het contact met zijn kinderen door toedoen van zijn ex-partner.

Dit wil overigens niet zeggen dat elke ouder die zich kritisch uitlaat over de andere ouder lijdt aan de narcistische persoonlijkheidsstoornis of zich schuldig maakt aan ouderverstoting. Echter wanneer een ouder het kind structureel manipuleert met negatieve informatie over de andere ouder uit wraak op de andere ouder, kan er sprake zijn van narcisme bij deze ouder. Het gevolg van deze manipulatie is dat het kind de zogenaamde “buiten-ouder“ afwijst.

Ouderverstoting is een vorm van kindermishandeling. Kinderen kunnen het ouderverstoting syndroom ontwikkelen, ook wel PAS (Parental Alienation Syndrome) wat veel psychische maar ook fysieke klachten kan veroorzaken. Helaas lijkt het vooralsnog vrijwel onmogelijk om ouderverstoting strafrechtelijk aan te pakken. Verstoten ouders worden vaak niet geloofd meestal vanwege een gebrek aan “bruikbaar” bewijs. Een narcist heeft twee gezichten en weet precies wanneer hij/zij welk gezicht op moet zetten. Dit doet een narcist zo geloofwaardig bij de (jeugd)hulpverlening of tijdens een rechtszitting dat de “buiten-ouder” meestal niet geloofd wordt en de “binnen ouder” als stabiele gezonde ouder gezien wordt.

Waarom doen narcisten dit? Narcistische ouders gebruiken hun kinderen om aan hun eigen behoeften te voldoen. In het geval van ouderverstoting is dat wraaknemen op de (ex-) partner. De (ex)-partner pijn doen waar hij/zij het kwetsbaarst is: in het ouderschap zodat de narcist zich beter kan voelen over zichzelf. Narcisten bezitten geen empathie ook niet voor hun eigen kinderen. Ze zijn alleen bezig met wat zij denken dat goed voor hen is. De impact van ouderverstoting is heel groot. Zowel de verstoten ouder als het gemanipuleerde kind lijden hier vreselijk onder.

Kinderen die een ouder verstoten ervaren een loyaliteitsconflict en ervaren een constant gevoel van verscheurdheid. De narcistische ouder maakt het kind bang maar zegt tegelijkertijd tegen het bange kind dat hij/zij haar zal redden van de slechte verstoten ouder. Het kind ervaart dat het aan de narcistische ouder verplicht is om voor hem/haar te kiezen en verliest daarmee zichzelf. Het kind wordt daarmee volledig afhankelijk gemaakt van de narcistische ouder en zelfs verantwoordelijk gemaakt voor het geluk van de narcistische ouder.

Zoals ik al eerder noemde gaat dit vrijwel altijd aan de buitenwereld voorbij. De narcist heeft hen al zo goed “bewerkt” dat de verstoten ouder als dader wordt gezien en de narcistische ouder laat zich naar de buiten toe graag zien als de perfecte moeder of vader. Het liefst als slachtoffer van de verstoten ouder.

De verstoten ouder staat machteloos. De ergste nachtmerrie van vrijwel iedere ouder is waarheid geworden: je hebt het gevoel je kind kwijt te zijn en je kunt er niets tegen doen. Niemand gelooft je. De pijn die dit teweeg brengt maakt dat de verstoten ouder wanhopig en hierdoor prikkelbaar, verdrietig of woedend wordt. Dit gedrag is niet wie de verstoten ouder is maar is het gevolg van de pijn die hij/zij voelt. Maar het maakt wel dat “het plaatje” wat de narcist geschetst heeft van de verstoten ouder bevestigd wordt. Exact waar de narcist op hoopte.

Ik krijg meestal de verstoten ouder als cliënt. De pijn waar deze verstotenen mee moeten leven is afschuwelijk te noemen. Ze hebben alles al geprobeerd. Ze hebben met de (jeugd) hulpverlening gesproken, advocaten, de rechtbank maar niemand gelooft ze of kan iets voor hen betekenen. Dit maakt dat ze getraumatiseerd raken waardoor het nog moeilijker wordt om gewoon zichzelf te zijn in (het weinige) contact wat ze met hun kinderen hebben. Het liefdevolle aandacht geven maakt plaats voor krampachtig gedrag waar de narcistische (ex) partner niets op aan kan merken uit angst het contact met hun kinderen helemaal te verliezen. Ook ik kan hen hun kinderen niet teruggeven, eigenlijk kan niemand dat. Maar wat ik wel zie is dat als ze traumatherapie gevolgd hebben ze zichzelf weer terugvinden. Hierdoor kunnen ze weer geloven in zichzelf, zijn wie ze werkelijk zijn en dus ook de liefdevolle ouder zijn die ze ook écht zijn. Ik noem dit altijd “de vuurtoren zijn”. Je stopt met vechten, laat je niet negatief uit over de narcist, geeft je kinderen het gevoel dat ze over alles met je kunnen praten en dat je ze nooit zal veroordelen. Dat ze goed zijn zoals ze zijn en dat ze daar niets voor hoeven te doen of laten. Zo laat je je kinderen zien wat onvoorwaardelijke liefde, veiligheid en geborgenheid is. Iets wat ze nooit zullen krijgen van de narcistische ouder. Door een vuurtoren te zijn gids je je kinderen langzaam maar zeker terug naar een veilige basis.

Tot nu toe heb ik met deze aanpak de mooiste dingen zien gebeuren. Het is echter wel een kwestie van geduld, het kan soms jaren duren. Maar uiteindelijk voelen vrijwel alle kinderen haarfijn aan bij wie ze werkelijk veilig en geliefd zijn. Het zou echter veel beter zijn als het lijden van het kind en de verstoten ouder niet zo lang zou hoeven duren. Daarom is het zo belangrijk dat er steeds meer kennis komt bij (jeugd)hulpverlening en justitie zodat deze kinderen krijgen wat ze verdienen: onze bescherming tegen narcistische mishandeling.

Liefs,

Annemarie

Schadelijk slijm

/0 Reacties/in /door

‘Hé Ann, ik vond een weetje over narcissen,’ leest het berichtje van een lieve vriendin.
Narcissen… ik hou er niet van. Al mijn hele leven niet. Waar narcissen voor velen staan voor het voorjaar en Pasen word ik niet warm van ze. Ik hou niet zo van de kleur geel dus ik dacht altijd dat het daardoor kwam. Maar ik hou wel van zonnebloemen en fresia’s dus dat is dan wel weer vreemd.

Ik lees het stukje van het internet wat ze meegestuurd heeft:
‘Het slijm uit de narcissen is giftig en tast andere bloemen aan. Waar sommige bloemen wel bestand zijn tegen het slijm, gaan velen er toch van dood.’

De narcis is vernoemd naar Narcissus; de man uit de Griekse mythologie die verdronk in zijn eigen spiegelbeeld omdat hij zo verliefd was op zichzelf. Hij zou uiteindelijk in een bloem (de narcis) zijn veranderd volgens deze mythe.

Dus de narcis en de narcistische persoonlijkheidsstoornis hebben niet alleen gemeen dat ze allebei hun naam te danken hebben aan de Griekse Narcissus, ze hebben ook dat ‘giftige slijm’ gemeen. Het slijm van de narcis waar andere bloemen dood van gaan is vergelijkbaar met hoe iemand met de narcistische persoonlijkheidsstoornis de ander ‘vergiftigd’ met zijn of haar gecalculeerde manipulatie, gaslighting, en psychische en/of fysieke mishandeling. Wat zelfs kan leiden tot de fysieke dood maar in ieder geval vrijwel altijd leidt tot ‘identiteit moord’: het ontnemen van wie iemand was voordat ze in contact kwamen met de narcist.

Die zogenaamde identiteit moord is noodzakelijk voor de narcist. Want als je zelf niet meer weet wie je bent ben je nog makkelijker te manipuleren op een manier waar de narcist zich mee kan voeden. De narcist is in de eerste fase van een relatie (of dit nu een romantische, vriendschappelijke of werk relatie is) altijd aan het ‘slijmen’. Hij/zij vindt jou geweldig, zet je op een voetstuk en spiegelt je. Met spiegelen bedoel ik dat de narcist al jouw mooie eigenschappen: empathie, vriendelijkheid en behulpzaamheid geloofwaardig kopieert om je het gevoel te geven dat je jouw ‘soulmate’ hebt gevonden. Hier wil ik echt benadrukken dat het kopieergedrag is want deze kwaliteiten bezit geen enkele narcist écht. Om je vervolgens helemaal af te breken en daarna weer te gaan ‘slijmen’. De verwarring gaat overheersen in je leven en je komt steeds verder van jezelf af te staan. Je raakt volledig in de macht van de narcist. Het onvoorspelbare gedrag van de narcist maakt dat je alleen nog maar met de narcist bezig bent. Zo raak je het contact met jouw grenzen en behoeftes helemaal kwijt.

Van bijna al mijn cliënten die slachtoffer van een narcist zijn (geweest) hoor ik hetzelfde als wat ik zelf ook lang gevoeld heb: schaamte voor hoever ze over hun eigen grenzen heen zijn gegaan als het gaat om de narcist. Ze herkennen zichzelf niet meer en hun naaste omgeving herkent hen ook niet meer. Schaamte leidt altijd tot isolatie; je niet meer aan de buitenwereld durven laten zien. Maar isolatie is de beste vriend van de narcist want dan bestaat je wereld alleen nog maar uit de narcist. Precies hoe een narcist het graag ziet.

Heb je een naaste in je omgeving waarvan je vermoed dat hij/zij in een relatie met een narcist verwikkeld is doorbreek dan alsjeblieft die schaamte. Te vaak is de omgeving van een slachtoffer boos op het slachtoffer, victim blaming.

Natuurlijk is het voor iemand die niet besmet is met dit ‘giftige slijm’ onbegrijpelijk dat het slachtoffer zijn/haar grenzen niet bewaakt, het schadelijke gedrag van de narcist vaak verbergt of goedpraat en telkens na een breuk de narcist toch weer toelaat in zijn/haar leven. Dat is ook één van de belangrijkste reden dat ik over dit onderwerp naar buiten blijf treden. Informatie is het allerbelangrijkste zowel voor het slachtoffer als voor de omgeving.

Door kennis gaat het slachtoffer hopelijk beseffen dat hij/zij te maken heeft met een ernstig ziek persoon die nooit zal veranderen maar kennis maakt ook dat de omgeving steun kan gaan bieden. Als je een slachtoffer kan laten voelen dat er niks mis is met hem/haar maar dat hij/zij simpelweg ‘vergiftigd’ is door de narcist. De omgeving kan een slachtoffer helpen weer in contact te komen met haar/zijn eigen identiteit, grenzen en behoeftes. Zo wordt langzaamaan de isolatie doorbroken en verliest de narcist terrein zodat het herstel van het slachtoffer van start kan gaan. Misschien helpt de vergelijking met het giftige slijm van de narcissen ons wel om het (nog) beter te begrijpen.

Liefs,

Annemarie

P.S. wist je dat mijn boek: ‘Monddood-aan een narcist ontsnapt’ recentelijk is verschenen? Klik hier voor meer info

Ga toch bij hem weg!

/0 Reacties/in /door

Hoe vaak ik bovenstaande zin gehoord heb weet ik niet eens meer.  De zin kwam altijd uit de mond van mensen die mijn zoon en mij een warm hart toedroegen. Niets dan goede bedoelingen die ik toen en nu ook helemaal snap. Als je je vriendin, je dochter of je buurvrouw compleet kapot ziet gaan door het toedoen van een man is het ook volledig logisch dat je dat zegt, toch? Maar waarom ging ik dan niet? Waarom gaf ik hem na de meest afschuwelijke mishandelingen; psychisch of lichamelijk, dan toch telkens weer een nieuwe kans? Bij de zoveelste tussenkomst van de politie werd deze zin ook meermaals door de politie uitgesproken. Maar hoewel het natuurlijk het beste advies lijkt wat je een vrouw (of man) in deze positie kunt geven; het werkt over het algemeen niet.

‘Waarom niet?’ vraag je je nu waarschijnlijk af. Daar zijn een aantal redenen voor. Ten eerste zoeken narcisten hun slachtoffers goed uit. Ze zoeken mensen uit met een hoog empathisch vermogen. Mensen die er graag voor anderen zijn en die reflecteren op hun eigen gedrag. Ten tweede zijn narcisten in het begin van de relatie de meest fantastische partners op alle gebieden. Ze overweldigen je met liefde, aandacht en zorgzaamheid. Ze zijn in staat om een behoefte daarnaar op te wekken terwijl je niet eens wist dat je die had. Dan presenteren ze zichzelf als het antwoord op die behoefte. Daarnaast zijn ze (zelfs voor professionals) niet herkenbaar als mensen met een ernstige psychische aandoening. Ze zijn vaak intelligent en succesvol en doen zich stabiel voor.

Als je je eenmaal echt gegeven hebt aan een narcist en ze voelen dat jij als het ware “van hen” bent dan begint de zeer berekende manipulatie, ook wel gaslighting genoemd. In het kort betekent dit dat ze meest afschuwelijke dingen doen of zeggen om het vervolgens zo te presenteren dat je begint te geloven dat het jouw schuld is. Dat er iets mis is met jou. Et voilà ook hier heeft de narcist het antwoord op. Namelijk hemzelf (haarzelf kan natuurlijk ook). Hij is degene die van je houdt en je vergeeft. Je kunt hem geen groter plezier doen dan jezelf te verontschuldigen zodat hij je kan vergeven en dan komt je beloning: hij is weer net zo lief, charmant en zorgzaam als aan het begin van de relatie. Totdat hij je weer meesleept in de ene na de andere fysieke of verbale vernedering. Als je uit de relatie probeert te stappen volgt er een charmeoffensief van megaformaat. Hij toont berouw, gaat diep door het stof en is wederom zijn liefste zelf. Het is zo verwarrend voor de nog altijd empathische partner dat ze gaat twijfelen aan zichzelf en zo hem weer terugneemt.

(Ex) partners van narcisten komen zo ver van zichzelf af te staan dat ze het Stockholmsyndroom ontwikkelen. Dit is geen psychische aandoening waar je mee gediagnosticeerd wordt maar een overlevingsstrategie die je onbewust ontwikkelt. Om geen slachtoffer te worden van zijn terreur moet je je volledig aanpassen aan hem, je voegen naar zijn emoties en gedragingen. Waardoor je meer bezig bent met het gevoel van de dader dan van jezelf. Zo krijgt hij controle over je hele leven en raak jij zo ver verwijderd van jezelf dat je (bijna) gelooft dat hij de enige is voor jou. Mocht je echt weggaan bij hem dan heeft hij nog een heel ander arsenaal voor je klaarstaan: stalking, bedreiging en manipulatie.

Ook voor de omgeving is dit heel heftig om mee te maken. Veel verder dan te smeken om bij de narcist weg te gaan komen ze vaak niet. Als het slachtoffer dit dan niet doet wordt de omgeving vaak wanhopig en blijven ze weg waardoor het slachtoffer geïsoleerd raakt en dus een nog makkelijker prooi voor de narcist wordt.

In mijn boek ‘Monddood-aan een narcist ontsnapt’ neem ik je mee in mijn verhaal en kun je goed zien hoe zich dit bij mij ontwikkelde maar ook hoe ik er weer uitkwam. In het laatste deel: de feiten achter het verhaal heb ik adviezen opgenomen voor zowel het slachtoffer als de omgeving, hulpverlening en politie. Tevens tref je hier een onderzoek aan bij andere slachtoffers en een checklist: is mijn partner een narcist. Klik hier voor meer informatie.

Liefs,

Annemarie

Trauma overwinnen

/0 Reacties/in /door

Nu ik me in de laatste fase van het uitbrengen van mijn boek ‘Monddood-aan een narcist ontsnapt’ bevind krijg ik regelmatig de vraag of ik het trauma overwonnen heb. Hier kan ik volmondig “ja” op antwoorden. Het feit dat ik mezelf niet langer monddood laat maken door het boek te hebben geschreven is wellicht het grootste bewijs daarvan.

Maar veel belangrijker is natuurlijk hoe ik me voel. Ik voel me niet langer een slachtoffer, schuldig, beschaamd of veroordeeld. Ik ben weer “gewoon” Annemarie. Het terugvinden van je eigen identiteit is het allerbelangrijkste na narcistische/psychopathische mishandeling. Zaken die voor anderen zo makkelijk zijn als weten waar je voor staat, dat je oké bent zoals je bent, dat je genoeg bent en ertoe doet wat anderen ook zeggen of doen komen niet vanzelf als je identiteit je ontnomen is. Dat kost tijd, energie en werk.

Ik ben trots op waar ik nu sta. Zo trots dat ik een tatoeage op mijn linker bovenarm heb met de tekst: “I am enough”. Het is een dagelijkse herinnering aan mijn overwinning. Ik heb het niet alleen overleefd maar ik leef weer. Dat wil overigens niet zeggen dat ik dankbaar ben voor de achtjarige hel waarin ik geleefd heb of dat ik het hem vergeven heb. In tegenstelling tot wat velen beweren geloof ik niet dat vergeven louterend is als de dader niet oprecht berouw kan tonen. Mijn boosheid is een recht waar ik hard voor gewerkt heb om weer te mogen voelen en geeft me de kracht en de energie om vol in het leven te staan.

Liefs,

Annemarie

PS wil je meer informatie over mijn boek? Klik dan hier

Het schilderij van oma

Het schilderij van oma

/0 Reacties/in /door
Zeven maanden geleden had ze samen met haar man dit prachtige huis gekocht en vandaag was het zo ver; de overdracht van dit fantastische pand uit 1880, ooit een bankgebouw en door de jaren heen een woonhuis geworden.  De laatste 10 jaar zorgvuldig gerenoveerd door de laatste eigenaren. Al zeven maanden zag ze het voor haar; de langgerekte hal met originele granito vloeren die klonken als een glanzende zwarte concertvleugel, de ornamenten die als engelen het plafond sierden, de werkelijk schitterende glas-in-lood ramen die haar deden denken aan dat kleine kapelletje in Umbrië, ‘en suite’ deuren zoals vroeger bij haar oma thuis in Rotterdam, de diepzwarte schouwen waar ze de warmte die er vanaf gloeide als ze zouden branden al op haar blanke huid kon voelen, de prachtige oude gerenoveerde deuren die roken naar het bos na een regenbui en het absolute pronkstuk van het huis: de statige bordes-trap met de mooiste glas-in- lood ramen er boven die haar tijdens de eerste bezichtiging kriebels in haar buik hadden gegeven. Hier gingen haar gezin en zij het geluk vinden. In de tuin aan de Rijn zag ze haar immer vrolijke cockerspaniël dartelen.

Toch hadden de afgelopen 7 maanden haar ook iets anders gebracht; een hernieuwd verlangen naar een gestolen erfstuk. Ineens had ze zichzelf op marktplaats en veiling websites zien zoeken naar het schilderij wat ze meer dan 18 jaar geleden erfde van haar oma. Het donkere schilderij van de indrukwekkende Laurenskerk in Rotterdam. Als kind staarde ze met grote ogen naar dit schilderij wat boven de klassieke velours bank van haar oma hing. Ze rook de geur van doorgekookte aardappels en gestoofd vlees als ze terugdacht aan dit tafereel. Het schilderij intrigeerde haar alsof ze naar een psychologische thriller keek. Het was donker en groots als een crescendo muziekstuk. De witte pilaren en welvingen van de binnenkant van de kerk sprongen uit de donkere achtergrond en glas en lood ramen als een frisse bries op een te warme zomerdag. De grote zware gouden lijst die het geheel omlijstte wekte de indruk dat dit een heel belangrijk schilderij was.  Haar oma had haar zien staren en zei: hier ben ik met je opa getrouwd kind. De mysterieuze opa die ze nooit gekend had omdat hij overleed toen haar moeder pas vijftien jaar oud was. De opa waarover oma zulke mooie verhalen kon vertellen.

Opa die door de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog was meegenomen toen hij eten van hen stal om zijn gezin te voeden. Met veel verve vertelde ze over hoe ze maanden zonder iets van hem te vernemen op hem wachtte en hem dood waande totdat hij op een dag ineens weer voor haar stond. Goede Duitsers, zei oma met opgeheven vinger en haar altijd doordringende blik met haar blauwgrijze ogen, waren er ook in de oorlog en die hadden opa gered door hem een boot te geven en zo was hij bij haar teruggekeerd. Jouw opa had Fries bloed en jij hebt zijn hoge jukbeenderen van hem geërfd zei ze tegen haar.

’s Avonds lag ze dan bij oma in haar krakende tweepersoonsbed en met haar kunstgebit uit fluisterde oma haar toe dat ze haar niet weer moest schoppen zoals ze eerder eens gedaan had in haar slaap. Zonder kunstgebit vond ze oma altijd een beetje eng dus nam ze zich voor om heel rustig te blijven liggen en zo lag ze te dagdromen over die mysterieuze dappere Friese opa. De volgende ochtend maakte oma dan witte boterhammen met basterdsuiker voor haar. Oma was slim en ook een beetje sluw oma wist hoe ze haar, als de slechte eter die ze was, aan het eten kon krijgen. De bruine basterdsuiker knisperde tussen haar tanden en zo kwam de zoete volle smaak vrij op haar tong, het wittebrood vermengde zich en smolt samen met de suiker tot een zanderige sensatie in haar mond. Niet tegen je moeder zeggen he?! zei oma dan met geheimzinnige glimlach maar met die onmiskenbare dwingende ogen. Om vervolgens als haar moeder haar kwam ophalen trots te zeggen dat ze wel twee boterhammen had gegeten die ochtend. Ze hield haar mond wijselijk dicht. Haar moeder zorgde altijd voor gezonde bruine boterhammen met kaas die ze nu eenmaal niet zo lekker vond als die witte kleffe boterhammen met die zalige bruine basterdsuiker en die liet ze zich niet zomaar ontnemen.

Op een dag toen oma haar weer zag staren naar het statige schilderij zei ze dat als zij er niet meer zou zijn het schilderij voor haar zou zijn. Daar schrok ze van; ten eerste wilde ze dat haar oma er altijd zou zijn maar zo’n belangrijk schilderij dat leek haar een veel te grote verantwoording. Haar oma heeft gelukkig nog lang in haar leven mogen blijven. Ze sliep vredig in op haar drieënnegentigste, vier weken nadat haar grootste wens in vervulling was gegaan: overgrootmoeder worden.  Met haar zoon in de maxicosy sprak ze haar laatste woorden tot oma in het crematorium nog niet wetend welk drama zich in de jaren erna zou afspelen in haar leven.

Na de zelfverkozen dood van de vader van haar kind en de afschuwelijke beschuldigingen van haar zwager en stiefzoons dat zij schuldig geweest zou zijn aan zijn dood willigde ze toch het verzoek van haar zwager in om wat spullen van sentimentele waarde uit hun huis te mogen halen voor haar stiefzoons. Niet wetende dat ze met twee vrachtauto’s en acht man haar huis zouden plunderen en alles waarvan ze dachten dat waarde had mee zouden nemen. Dus ook het stukje wat voor haar van emotionele waarde was; het schilderij van oma. Plots een jonge weduwe met een peuter had ze hier destijds niet zo over nagedacht maar nu was er iets veranderd; ineens was het terugvinden van dit schilderij belangrijk geworden. Ze wist niet zo goed waarom. Wellicht kwam het door de rijke historie van hun nieuwe huis. Haar oma in 1910 geboren had dit geweldig gevonden en was zeker ‘groos’ geweest op haar kleindochter. Helemaal omdat oma op haar twaalfde al als dienstmeisje in dit soort huizen voor rijke mensen werkte. Dus nu voelde ze zich eindelijk ‘verantwoordelijk’ genoeg om dit schilderij een waardig nieuw thuis te geven. Maar in die zeven maanden was het haar niet gelukt om het schilderij te vinden en nu ze dan eindelijk de sleutels zouden krijgen voelde het alsof ze oma gefaald had.

Vannacht had ze over oma gedroomd. Oma was in haar nieuwe huis en liep bewonderend rond. Met indringende ogen nam ze alles in haar op en alsof ze Koningin Juliana zelf was schreed oma van de bordestrap waar ze op haar stond te wachten. Kijk meisje ik ben al in jouw nieuwe huis en zie jou, maar dat wist je al he?! Ze keek naar oma en wist dat het waar was. Jij en ik, sprak oma, waren allebei te vroeg weduwe en je hebt net als ik hard gewerkt voor je kind. Je hebt me allesbehalve gefaald en je hebt het schilderij zelf niet nodig om mij en alles wat we samen beleefd hebben te herinneren; dat neemt niemand jou ooit af.

In de badkamer van het huis wat ze binnenkort zou verlaten mijmerde ze nog na over haar droom terwijl ze de ring die ooit van haar oma was en die ze later van haar moeder had gekregen om haar middelvinger schoof. Ze droeg hem eigenlijk nooit, de ring met granaten in een bloemvorm leek altijd wat te overdreven aan haar tengere vinger. Maar vandaag leek het gepast; zo zou oma nog sterker bij de overdracht van haar nieuwe huis aanwezig zijn.

Annemarie Braun

PS wil je meer informatie over mijn boek ‘Monddood-aan een narcist ontsnapt’ ? Klik dan hier

Corona Compassie

/0 Reacties/in , /door

Corona Compassie

Jij die dagelijks leeft met grote angsten, ik zie je. Je zit in mijn spreekkamer meermaals per week. Zonder Corona was je leven al zo zwaar. Nu vrijwel ondoenlijk. De grote angst voor bacteriën, dat je geliefden iets overkomt of dat je op wat voor manier de controle verliest was er al. Maar nu groeit de angst nog groter. Natuurlijk weet je hoofd dat je angsten niet realistisch zijn dat hoeft een ander je niet te vertellen. Maar je hart is zo bang. Nu ga je naar 3 verschillende supermarkten om te hamsteren uit angst voor de oordelen van anderen of durft nergens meer naar toe.

Jij die elke dag het zwarte gat van depressie in moet kijken: ook jou zie ik meermaals per week. Zonder Corona leek de wereld al zo zwart maar nu de tv, radio, krant en social media constant ramp berichten afvuren lijkt alles nog zwarter. Natuurlijk weet je hoofd dat er ook mooie dingen in het leven gebeuren dat hoeft niemand je in te wrijven. Maar je hart kan er gewoon niet bij. Nu sluit je nog meer af en isoleer je je nog meer.

Jij die worstelt met burn-out en volledig opgebrand is, altijd te veel van zichzelf geeist heeft: wekelijks werken we aan het jezelf niet veroordelen omdat je collega’s nu jouw werk moeten doen. Zonder Corona was dit al zo moeilijk maar nu iedereen die een actieve rol heeft in het de maatschappij overeind houden overvraagd wordt vreet het schuldgevoel je haast op.

Jij, kwetsbare oudere, die dagelijks worstelt met de eenzaamheid. Je bent zo dankbaar voor de gesprekken die we wekelijks hebben dat het me telkens ontroert. Zonder Corona was de eenzaamheid al zo groot. Nu word je beschermd door zo weinig mogelijk contact met anderen. Je hoofd weet dat dat voor je gezondheid is maar je hart is zo leeg.

We zijn zo snel met onze oordelen over hamsteren, angstig zijn, het niet licht en positief in kunnen zien, niet kunnen bijdragen in het werk of het toch contact op zoeken terwijl dit afgeraden wordt.

Als we dan elkaars handen niet meer mogen vasthouden kunnen we dan alsjeblieft onze handen op ons eigen hart leggen en tegen de ander zeggen: ik zie je. Ik zie je angst, je worsteling en je pijn. Je mag er zijn. Compassie maakt alles net wat lichter.

Liefs,

Annemarie Braun