Berichten

Los van je verleden

Het begint met iets pijnlijks in ons verleden. Het kan een moeilijk voorval zijn of een groot of klein verlies. Misschien iets wat we nooit als belangrijk hebben gezien. Maar wat het dan ook was, het heeft een effect op ons gehad. We hebben het persoonlijk opgevat. We hebben het een betekenis over onszelf gegeven. Voorbeelden: ik ben niet goed genoeg, slim genoeg, mooi genoeg, dun genoeg, belangrijk genoeg, aantrekkelijk genoeg etc. etc. We hebben deze leugen naar binnen getrokken en het een waarheid gemaakt en dus tot een belangrijke overtuiging gemaakt. Maar dit gaat op een totaal onbewust niveau.

Soms kunnen kleine gebeurtenissen je hele leven bepalen. Bijvoorbeeld: je moeder is te laat bij school om je op te halen. Op dat moment geef je er de betekenis aan: ik ben alleen, ik moet mezelf redden. Als dat je overtuiging wordt kun je je leven er op richten om zo onafhankelijk mogelijk te zijn. Als dat lukt geeft dat enerzijds een prettig gevoel maar anderzijds voel je je nog steeds alleen van binnen. Dan ga je proberen iets op te lossen dat niet aan de buitenkant opgelost kan worden want het is een leugen vanaf het begin. Als je nu om je heen kijkt ben je niet alleen, het is een overtuiging die je ooit zelf verzonnen hebt en er onbewust voor gekozen hebt er in te blijven geloven.

Voor mijzelf heeft de scheiding tussen mijn ouders mij een rare overtuiging opgeleverd. De overtuiging: ik heb gefaald, ik ben niet goed genoeg. Als 15-jarige was ik er namelijk van overtuigd dat ik hun problemen kon oplossen. Niet omdat mijn ouders vonden of gezegd hebben dat ik hun problemen op moest lossen. Dat was wat ik zelf was gaan geloven. Dat deze overtuiging een mission impossible was zag ik later als volwassene natuurlijk ook wel in, maar toch bleef ik maar mijn best doen om problemen tussen/van mensen om te lossen. Onbewust wilde ik bewijzen dat ik het wel kon en dat ik dus goed genoeg was. Dat leverde me tijdelijk een goed gevoel op als het lukte maar als het niet lukt voelde ik me knap waardeloos. Daarnaast droeg ik ook verantwoording die niet van mij was. Gelukkig heb ik dit inzicht tijdens mijn opleiding tot therapeut gekregen en  mijn overtuiging kunnen omkeren. Een dergelijke overtuiging is namelijk een hele lastige, helemaal voor een therapeut.

Soms gaat het om een zeer traumatische gebeurtenis. Bijvoorbeeld: je ziet op 8-jarige leeftijd hoe je moeder aangevallen wordt. Dat is traumatisch en dat zoiets impact heeft is logisch. Echter als je er vervolgens de betekenis aangeeft dat je niet veilig bent kun je je hele leven verraden, bedondert en verlaten voelen.

Ik heb in de afgelopen jaren de meest vreselijke verhalen van cliënten gehoord, die de meest afschuwelijke dingen meegemaakt hebben. Dat is natuurlijk verschrikkelijk en mijn sympathie gaat naar hen uit, maar het is belangrijk dat je de rest van je leven weer gelukkig kunt zijn. Ik probeer ze dus in te laten zien dat wat ze meegemaakt hebben niet meer bestaat. Het is in het verleden en heeft geen betekenis meer in het hier en nu. Het enige wat het nu nog over jou zegt is dat je het overleefd hebt.

Wat gebeurd is, is absoluut gebeurd. Het was echt. Het heeft echter geen betekenis meer in het hier en nu. Het enige wat nu nog bestaat is de omschrijving ervan en de betekenis die je er aan gegeven hebt. Zelfs als het je lichamelijk beschadigd heeft, je lichaam wordt uiteindelijk weer neutraal. Je cellen regenereren en het lichaam vindt zichzelf opnieuw uit. Dit gebeurt ongeveer elke zeven jaar. Maar ons hoofd, de betekenis die we aan het trauma gegeven hebben, houdt het trauma in stand.

Op enig moment hebben we allemaal een keer gedacht: ik ben helemaal alleen, ik ben niet veilig, ik ben raar, ik ben geen liefde waardig, ik ben stom etc. Je hebt jezelf beoordeeld en sinds die tijd geleefd met de overtuiging: dat is wie ik ben. Maar dat is niet wie je bent, dat is wat je zelf verzonnen hebt.

Op enig moment in mijn leven realiseerde ik me (toen ik me weer eens midden in een mission impossible bevond) waar ik deze overtuiging vandaan had gehaald en dat mijn overtuiging totale onzin was. Wat een bevrijding! Ik hoefde niet ieders problemen meer op te lossen

Begin je leugen uit te dagen door het verhaal wat je onderuit haalt onder ogen te zien. Misschien heb je er al een idee bij wat het voor jou is nu we het er zo over hebben. Het ligt in een gebied van je leven waarin je je vreugdeloos en zonder kracht voelt, waarin je je berust hebt: dit is gewoon zoals het is. Je hoeft niet ver te zoeken, want het ligt voor je neus. Je moet het alleen willen zien. Als je zegt dat je niet weet wat de oorsprong van het verhaal is…. Je weet het wel!  Het kan iets ogenschijnlijk onbenulligs zijn zoals je ouders die tegen je schreeuwden omdat je iets verkeerd deed of een kind wat een opmerking plaatste dat er toe geleid heeft dat je een oordeel over jezelf geveld hebt.

De tweede stap is een nieuwe manier van “zijn” te verklaren. Door voor jezelf uit te spreken wat je vanaf nu over jezelf wilt geloven. Bijvoorbeeld: “mijn nieuwe manier van in het leven staan is dat ik alles mag proberen”. Of voor mijzelf: “mijn nieuw manier van in het leven staan is dat ieders probleem zijn of haar eigen verantwoording is”.

In de Yoga video zie je de Zittende Twist (Ardha Matsyendrasana). In deze houding masseer en ontgift je al je buikorganen, vergroot je de flexibiliteit van de wervelkolom en versterk je je buikspieren. Laat het ontgiften doorwerken in je hoofd en ontdoe je van het verleden.

Creëer je eigen leven!

Annemarie

goed genoeg

Zie me dan!

Vandaag ben ik niet aardig voor mezelf geweest. Sterker nog, ondermijnend. Ik heb mezelf toe geroepen dat ik te oud ben, mijn buik te dik is en mijn Yoga-beoefening niet gevorderd genoeg. Kortom: “ik ben niet goed genoeg”. Stop!! Alarmbel! Wat is er aan de hand? Ik heb (nou ja dat stemmetje doet zijn best om mij te laten twijfelen) om een blog te gaan schrijven over zaken die niet alleen mij, maar ook veel van mijn cliënten bezighouden. Dit blog wil ik ook nog eens ondersteunen met mijn andere discipline: Yoga in de vorm van video filmpjes.

Ik laat me dus op allerlei manieren “zien”. Gezien worden is essentieel voor ons mensen; een primaire levensbehoefte. Gezien worden, erkend worden raakt het diepste van onze ziel. Het zegt ons dat we de moeite waard zijn, er toe doen, belangrijk zijn en goed zijn zoals we zijn. Te veel mensen voelen zich niet gezien en dat doet pijn als een mes in je hart. Dat is denk ik ook waardoor social media als Facebook en kornuiten zo populair zijn.

Er zijn steeds meer mensen zelfs verslaafd aan social media. Echter, zoals met ieder verslaving, social media laat ook een leegte na en pijn. Om mezelf als voorbeeld te nemen: zoals sommigen van jullie misschien al weten ben ik naast psychodynamisch therapeut ook Yogadocent en bovenal Yoga liefhebber. Dus heb ik veel Yoga “vrienden” op Facebook. De meeste van deze vrienden zijn natuurlijk geen echte vrienden. Het zijn mensen die op Yoga gebied veel kennis en ervaring hebben gefotografeerd in Cirque du Soleil waardige houdingen. Op een goede dag inspireren hun foto’s, video’s en wijsheden me. Maar ik zie ze nooit uit een Yogahouding vallen, een rotdag hebben, ziek zijn, onaardig tegen iemand doen of ongezond eten en ze zijn allemaal jong, lang, mooi, slank en zeer gevorderd in Yoga. Op een slechte dag denk ik als ik hun posts zie: ik ben te oud (bijna 44), ben (als ik op mijn tenen sta) 1.62, heb endometriose waardoor mijn buik met grote regelmaat naar voren steekt alsof mijn zoon toch nog een broertje of zusje krijgt, ben behoorlijk lenig en krachtig door jarenlange Yoga beoefening maar ik kan voorlopig echt nog niet bij Cirque du Soleil. Ben verder wel eens onaardig, eet af en toe iets ongezonds, weet het soms gewoon niet en heb regelmatig een rotdag.
Als ik niet uitkijk trek ik de conclusie: ik ben niet goed genoeg! En dat doet pijn. Om die pijn weer een beetje te verdoven kun je dan de mooiste/leukste foto van jezelf tevoorschijn halen, een grappige tekst erbij plaatsen en dan maar hopen op “likes” et voilàeen verslaving is ontstaan. Een verslaving: ja. Erkenning en echt gezien worden: NEE! Ik noem dit de McDonald’s oplossing: je honger is snel gestild maar het is rotzooi wat je naar binnen stopt en al gauw heb je weer trek. Want die ene foto, die ene grappige zin dat is maar een klein deeltje van jou. Van binnen zit een grote leeuw te brullen die er uit wil en gezien wil worden.

Hier zie je de overeenkomst met het echte leven, want ook in het echte leven laten veel mensen maar een gedeelte van zichzelf zien. Dat gedeelte waarvan we hopen dat die ander dat ook graag wil zien, zodat ze ons zien en erkennen. En wordt alleen dat kleine deel van jou gezien en (hopelijk) erkend. Maar hoe dan met dat andere gedeelte, die leeuw die van binnen zit te brullen? Die gaan anderen misschien niet leuk/lief en aardig vinden, maar dat ben jij ook! Je hebt het recht er helemaal te zijn. Trouwens hoe weet je of die ander jouw onderdrukte deel niet leuk vindt? Je laat het immers nooit zien! Dat die ander dat niet leuk vindt is een aanname.

Te veel mensen onderdrukken een deel van zichzelf en betalen daar altijd een hele hoge hypotheek voor! Neem de man/vrouw die een affaire heeft want daar kan hij/zij wel die andere kant laten zien. Er is immers geen grote emotionele band waardoor het risico niet zo groot is. Hoezo mag je echte grote liefde jou niet helemaal zien? Daarmee doe je jezelf en je partner te kort. Of de troost eters of shoppers (ja die laatste herken ik helaas ook in mezelf) onder ons. Even verlicht het je pijn, maar dan ben je een kilo zwaarder of je portemonnee euro’s lichter en is de pijn er weer. Of die mensen die altijd snijdende opmerkingen hebben op jouw verhalen of negatief, soms zelfs verschrikkelijk beledigende posts plaatsen in social media over (bekende) anderen. Even voelt het goed; die ander is nu minder mooi/leuk gemaakt door jou en je hebt jezelf een podium gegeven, maar toch is er dan weer die pijn. Die pijn van dat deel van jou. Je echte “volledige ik” met alle gevoelens, die er niet mogen zijn, je daarom niet laat zien en dus niet gezien wordt.

Dit geschreven hebbende overwin ik mijn ondermijnende stem. Met mijn blogs en video’s wil ik je een “echt” persoon laten zien met mooie en minder mooie kanten en hoop ik je te inspireren en motiveren om alles uit het leven te halen. Mijn blogs zullen verhalen over mezelf zijn gecombineerd met de ervaringen van mijn cliënten, Yogaleden en anderen die ik dagelijks mag horen en zien. Overigens zal ik nooit de verhalen van anderen delen. Ik laat hen de keuze wat zij met wie delen. Het zijn mijn verhalen die ik verdiep met de kennis die ik door de jaren heen op gedaan heb.

Hopelijk inspireer ik je ook op Yoga-gebied. Ben je nieuw in de Yoga wereld zoek dan een goede docent(e). Iemand bij wie je helemaal jezelf mag zijn. Ben je al wat meer ervaren? Misschien vind je het dan leuk.om dan wat houdingen met mij mee te doen! Alleen kijken mag natuurlijk ook.

Voor dit thema heb ik de heldenhouding (virabhadrasana I) gekozen. Laat de held in jezelf zien ook al is het een held op sokken! De Heldenhouding versterkt schouders, armen, bovenbenen, rugspieren en enkels, opent borstkas en geeft hart en longen de ruimte. De houding gaat over moed, doorzettingsvermogen en zelfvertrouwen. Bekijk hieronder het Yoga filmpje van Heldenhouding I

Geloof niet in je ondermijnende gedachten en hou een warm hart!

Annemarie